اتیولوژی: علل آن سنگ صفراوی، هیپرلیپیدمی (TG بالای ۵۰۰) و هیپرکلسمی و ... است.
تشخیص: تشخیص با علایم تیپیک (درد مداوم اپی گاستر که با خم شدن به جلو بهتر میشود+ تهوع و استفراغ) و آنزیم های پانکراسی بالا (آمیلاز و لیپاز) است.
اگر شک تشخیصی داشتیم، مثلا علایم تیپیک داشت ولی آنزیم ها نرمال بود (۱۲ ساعت اول)، CT با کنتراست IV و Oral انجام میدهیم.
تعیین شدت: بعد از تشخیص باید شدت را تعیین کنیم که بر اساس علایم مثل SIRS، کلسیم پایین (کمتر از ۷.۵) یا معیارهای رانسون (بیش از ۳) یا آپاچی (بیش از ۸) یا نکروز در CT پانکراس است.
درمان: برای درمان نوع خفیف، فقط NPO میکنیم تا وقتی درد شکم و لکوسیتوز برطرف شود. (آنتی بیوتیک نمیدهیم)
برای درمان شدید NPO، مایع درمانی و ساکشن نازوگاستریک میکنیم، آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک میدهیم، لوله تغذیه ژژنال میگذاریم.
در پانکراتیت صفراوی، اگر در تصویربرداری سنگ در مجرا باشد، ERCP-اسفنکتروتومی میکنیم.
برای پیشگیری از پانکراتیت بعدی هم کله سیستکتومی میکنیم
عوارض: از عوارض پانکراتیت حاد،
نکروز عفونی پانکراس است که در CT هوا در رتروپریتوئن یا لسر ساک دیده میشود.
درمان با آنتی بیوتیک و دبریدمان و درناژ جراحی (نه درناژ پرکوتانه) است.
در آبسه پانکراس، کالکشن بدون نکروز داریم.
درمان با درناژ جراحی یا پرکوتانه است.
عارضه دیگر کالکشن مایع اطراف پانکراس است که معمولا خودبخود خوب میشود.
اگر تا ۱ ماه خوب نشد و دیواره اش ضخیم شد سودوسیست نامیده میشود.
تظاهرش به شکل علایم مجدد پانکراتیت یک ماه بعد از علایم اولیه است.
اگر سودوسیست غیرارتباطی باشد (با مجرای پانکراتیک)، درناژ پرکوتانه میکنیم.
اما اگر ارتباطی باشد، درناژ داخلی به معده یا دئودنوم میکنیم و برای رد بدخیمی از جدار کیست هم بیوپسی میگیریم.